دیوانگی های من
دیوانگی های یک ذهن آشفتهدیوانگی های من
دیوانگی های یک ذهن آشفته
چهارشنبه ی این هفته....
پت ومت میرن تو آزمایشگاه و سریع اس میدن به استاد .....که ما آزمایشگاهیم..... تشریف بیارید...و ازین حرفاا..
و استاد سریع جواب میده وای .من رفتم.
و با این جواب انگار آب سردی روی تن ای بیچاره ها ریخته میشودو به فکر میفتند که حالا چه بکنیم؟؟؟
مت به پت میگه زنگ بزن به استاد...
پت میگه نه تو زنگ بزن....در این بین پت شماره میگیره و میذاره در گوش مت ...ومت زیرکانه در میره ...پت میماند و صورتی برافروخته و صدای استاد....
بعد از صحبتهای متمادی به این نتیجه میرسن که فردا جلسه تشکیل بشه و پلیمر جدید شستشو بشه..
بعد در مغز مت جرقه ای زده میشه و میگه بیا بریم پلیمر رو از استاد بگیریم و کاراش رو بکنیم ما که بیکاریم...
پت با خوشحالی قبول میکند....و ازآنجا که مت میخواهد قضیه ی قبلی را از دل دوستش در آورد خودش مقتدرانه و در کمال پر رویی به استاد عزیزش اس میدهدکه ...از آنجا که ما بیکاریم و ...فلان و... به همان ....بیایم ببریم محموله رو؟؟؟
و استاد عزیز در کمال.....ی جواب میدهد الان .همرام نیس.هفته ی بعد میارم.
و اینبار هم این پت و مت بدون اینکه به نتیجه برسند دست از پا درازتر به خانه برگشتند.
پی نوشت:و البته و صد البته هنوووووز در فکر ارایه ی مقاله هستند.
چهارشنبه ی هفته ی پیش...
من و تارا میریم تو آزمایشگاه ... ومیبینیم استاد نمونه هارو تهیه کرده و گذاشته خشک بشن.....
من:ببین تارا چقد استاد خوبه خودش برامون پلیمر ساخته
تارا:آره دیده ما امکانات نداریم دلش به حالمون سوخته
من:پلیمرایی که خودمون درست کردیم چی؟
تارا:حتما خراب شدن دیگه
من:چه لوله آزمایشای خوبی با خودش اورده
تارا:آره واسه ما آورده
:میگم تارا همه ی کارا رو که استاد کرده ...بعد ما چیکار کردیم این وسط
:فقط یه سم آوردیم ...میخوایم مقاله هم بدیم..
:مونا فعلا حرفی از مقاله نزن (با خنده و چشمانی سرخ از اشک خنده)
:مونا استاد خیلی خودشو گرفته که ما میگیم مقاله بهمون نمیخنده هاااااا 
وهر دومان اینقدر خندیدیم که بعدش استاد کنترل تو دفتر اساتید حالمون رو گرفت
وبعد متوجه شدیم این نمونه ها مال خود استاد بوده و ما فقط زحمت شستشوش رو براش کشیدیم.
پی نوشت:و حالا ای پت ومت همچنان در به در به دنبال راهی برای رسیدن به مقاله هستند...وصد البته هیچ دری به روشون باز نیست...
وقتی جوانی زندگیش رو نابود میکنه...
خیلی دلم به حالش میسوزه
قد بلند و لاغر و خوش تیپ
جوان حدود 30
مهربون و مودب
خوش درس
کارشناسی ارشد مهندسی
امروز وقتی روی صندلی توی راهرو دانشگاه نشسته بودم و حدود 50 دقیقه تاخیر داشت ...با خودم گفتم همه چیش خوبه فقط نظم و انظباط نداره ....
اما وقتی در کلاس رو باز کردیم...یهو بوی نامطبوع خانمان سوزی به مشاممان خورد....اون وقت فهمیدم دلیل این بی انظباطی ها چیه....
خیلی دلم به حالش میسوزه .... همش تو فکرشم ...وقیافه ی نحیف و لاغرش...صورت زردو رنگ پریدش...و چشمان خمار و ازحدقه بیرون زدش... از جلوی چشمام دور نمیشه...
کفش مشکی واکس زدش....شلوار کتون قهوه ایش...پیراهن بنفش چهار خونش .....همه بوی تریاک میداد....
مونای فراموشکار
الان یک ساعته که دارم دنبال نام کاربری و رمز عبورم میگردم و پیداش هم نمیکنم تا همین چند لحظه پیش.