دیشب. کلاس داشتم. تاپیکم. رو چندین بار توی خونه تمرین کرده بودم،ولی نمیدونم چرا وقتی. سر کلاس منو صدا زد که برم جلوی همه و اجرا کنم هول شدم....هیچی به ذهنم نیومد.... اصلا کلمات رو نمیتونستم سر هم بندی کنم،...همه تعجب کرده بودن که چرا یهو اینجوری به شدم.... یهو یکی صدا زد تو که تیچری!!! و این وضع رو بدتر کرد...بعد از دو سه جمله ای که بزور من و من ساختم، انصراف دادم و نشستم.....ناراحت شد...به جهنم....
اوضاع وقتی بدتر شد که سپیده که الان دارم باهاش رقابت میکنم، اومد وبا چنان سرعتی کلاس رو احاطه کرد که همه تشویقش کردن، خصوصاً اون....و این منو خیلی سر خورده کرد.....
علاقم رو از دست دادم و انگیزم رو....والان فقط به فکر انصرافم.... یه چیزی ته قلبم میگه تو برای این کار ساخته نشدی... همون احساسی رو دارم که توی اولین دانشگام داشتم.....هر چه تلاش میکنم بی فایدست....
امروز جلسه دبیران بود،منو ویدا کار خوبی نکردیم،همش یادمون به such a hot and cold میفتاد و خندمون میگرفت.خصوصا وقتی داشتن تعریف خانم "ک"رو میدادن.اصلا نتونستیم خودمون رو کنترل کنیم.آخرش هم مستر بهمون گفت امروز خیلی خندیدینا.... کار خوبی نکردیم...
امروز اولین حقوقم رو گرفتم....حس خوبی دارم....هر چند زیاد نیست ولی حس خوبیه...
بیست سال بعد بابت کارهایی که نکردی بیشتر افسوس میخوری تا بابت کارهایی که کردی.....مارک تواین